WESTBOUND

Verslag 4, Donderdag 12 maart

Interstate

Terwijl op de radio de onheilstijdingen rond het nu vooral in Europa rondspokende coronavirus ons trachten angst in te boezemen, en Trump daar nog eens concrete bedreiging bovenop doet door de schuld aan die incompetente Europeanen te wijten, rijden wij bij prachtig weer en een temperatuur van 28 graden westwaarts, grotendeels over de Interstate 20 (zie het bijgevoegde filmpje). Via Birmingham en Meridian, waar we Alabama verlaten en Mississippi inrijden (zie foto 1 & 2) belanden we bij Jackson.

Parkway

Daar bogen we af om de toegang op te zoeken tot de ‘Natchez Trace Parkway (zie foto 3): een prachtige, stille en door ongerepte natuur voerende route die meer weg heeft van een zeer veredeld fietspad dan van een autoroute. Het is dan ook een bijzondere weg die helemaal van Nashville zuidwaarts naar Natchez voert, grotendeels de tracks volgend die vroeger te voet en per karrespoor werd afgelegd door de eerste pioniers die vanuit het binnenland handel dreven op de kustplaatsen.  Met de boot vol lading de Mississippi af, en over land met gekochte karren, paarden, geweren en wat dies meer zij terug noordwaarts. De route is 444 mijl lang, waar wij er zo’n 90 van volgden.

Fietsen

Mijn fietserhart sprong op bij het (gemotoriseerd) volgen van dit werkelijk prachtige, golvende en superrustige parcours, over een perfect wegdek, zonder enige bebouwing en met slechts af en toe een af- en oprit naar de bewoonde wereld. Een aantal foto’s (4 t/m 10) getuigen van dit genot. Christel zal ik niet mee krijgen op zo’n 444 mijl lange fietstocht maar de leden van het LSIT (Leo Snellers Incontinental Team) vast wèl, gezien de monsterrit die Bruno, Martien, Marcel en (t.g.v. een blessure slechts deels) Ruud vorig jaar nog voltooiden: een zelf uitgezette 11 provinciëntocht van zo’n 400 km dwars door geheel Nederland, in 1 dag voltooid! Mijn eigen beperkingen redelijk kennende ga ik dan overigens niet voor een evenaring of zelfs overtreffing van die ene dag, nu immers 444 mijl, maar kies ik t.z.t. (???) voor een rustiger, éénweekse variant,  die beter past bij mij als oprichter van de recente LSIT-afsplitsing: LLIT (Leo’s Langzamer Incontinental Team). Nou ja: keep on dreaming.

Joy

Intussen is het, zoals ik in de aanhef al meldde, volop lente en dat doet ons in alle opzichten goed. Was de begroeiing die we in Georgia en Alabama aantroffen nog overal in vooral winterse staat, hier zijn overal de bomen voorzien van een lichtgroen waas, de voorjaarsbloeiers tonen hun pracht en de vogels doen geweldig hun best wederzijds indruk te maken op het andere geslacht. We zijn daar in ons nieuwe verblijf, een stukje buiten Natchez, volop getuige van, want we bewonen een fraai en goed uitgerust deel van een villa (zie foto 15 & 16) in een erg mooi gelegen en zeer verzorgd mini-wijkje. Met veel groen en dus ook heel veel vogels van uiteenlopend pluimage. En waren we afgelopen week meerdere malen geschokt door de enorme verwaarlozing die we her en der, langs en op de wegen, in en rond de bebouwing en ook in de steden zelf aantroffen; de hele rit over Interstate en Trace Parkway verliep door prachtige, goed bijgehouden contreien, met af en toe een blik op fraaie bebouwing.

Natchez

Natchez is een aardig  stadje aan de oevers van de Mississippi waar we opnieuw een dag gaan rondkijken. Terwijl de steden er tot nu toe verontrustend gelijkvormig en weinig aantrekkelijk uitzien (rasterachtige stratenpatronen, vol met meer of minder lelijke vierkante woon-, winkel- of kantoorblokken), zijn in Natchez veel van de oorspronkelijke planterswoningen behouden gebleven en intussen fraai opgeknapt. In een volgend verslag meer daarover.

Pandemie

En intussen bidden we dat jij en de jouwen verschoond blijven van vervelende besmettingen en dat de nu al voelbare gevolgen van de pandemie (sluiting van van alles en nog wat,, ik lees daarover dagelijks in de NRC) snel voorbij zullen zijn. En hopen wij dat we zelf, als Europeaan, niet ergens in quarantaine geplaatst gaan worden of anderszins onheus bejegend. Of zelfs…: dat we ons verblijf in de DSA voor een aanzienlijke tijd moeten gaan verlengen. Ik begrijp natuurlijk best dat de overheden met onze aanwezigheid zeer verguld zijn, maar zoals een vogel in een kooitje, ook al is het van goud, niet gelukkig wordt, zo zouden ook wij het betreuren niet rond begin april opnieuw, maar dan zuHause, van een lente konden gaan genieten. Het lijkt hier nu nog allemaal rustig, maar voor de zekerheid zijn ook wij maar wat conservenblikjes gaan inslaan, voor het geval dat straks de winkels ook hier geplunderd raken, terwijl de restaurants en café’s moeten sluiten. Ik vrees hoe dan ook dat we straks, over een dag of wat, in New Orleans mijn verjaardag moeten vieren bij een diepvries- of magnetronmaaltje en dat de legendarische live jazz-concerten waar we ons op verheugden, vervangen gaan worden door You Tube opnamen.  :white_frowning_face:

Foto’s & Quiz

PS: ik begreep dat sommigen niet alle foto’s die bij de vorige bijdrage beloofd waren, op de website konden vinden. Ik heb het even gecheckt, maar zie dat ze er wel staan: onderaan het verslag zie je een link waarmee je door kunt klikken naar ‘Ga naar het overzicht’’ (in groen). Daar aanbeland zie je dat er bij dit verslag 2 pagina’s met foto’s zijn. Klik, ná 1, door naar 2. Succes!

Bij de huidige bijdrage plaats ik ook 1 filmpje, als dat tenminste lukt. Want in deze prachtige villa, is de internetverbinding helaas matig.

Tenslotte: aangezien noch quizvraag 1, noch quizvraag 2 tot interessante, foute dan wel goede, reacties hebben geleid, zal ik je wat meer bedenktijd geven. Ik begrijp natuurlijk ook wel dat de huidige pandemiezorgen daar in het oude Europa ook jou extra kopzorgen bereiden en dat daardoor deelname aan mijn quiz niet op de eerste plaats komt. Toch hoop ik dat je, dankzij de inmiddels van  overheidswege voorgeschreven isolatie in je eigen domein, de tijd vindt je brein te prikkelen en tot inhoudelijke reacties te kunnen komen.