Verslag 8, 16 &17 maart
Blijf op de hoogte en volg Leo
17 Maart 2020 | Verenigde Staten, Breaux Bridge
Maandag 16 maart, Wildlife bij Breaux Bridge
Piano
Foto 1 toont onze pianokamer waar ik mijn haast volledig verdwenen en voordien toch al niet van hoog niveau zijnde pianistische kwaliteiten tracht op te vijzelen. Het is maar goed dat we geen buren hebben…
Wildlifedag
Gisteren, maandag de zestiende, maakten we een erg mooie wandeling langs Lake Martin, hier zo’n 15 km vandaan. Het is een moerasachtig natuurgebied rond de oevers van genoemd meer. We volgden het enig mogelijke pad, tussen swamp en meer door over wat de Cypress Island Reserve Trail wordt genoemd. Voordat we starten wilde Christel nog even op haar voordeligst voor de camera poseren: zie foto 2. Wat plastische chirurgie al niet kan doen!
Ornitholoogjes
De route bracht ons voor een eerste kennismaking een klein stukje over een plankier(foto 3) in het moeras, van waaruit mooi zicht werd geboden op het met kroos bedekte wateroppervlak dat de cipressen omringt (foto 4 & 5). Even verderop gingen we de ornitholoog uithangen(foto 06) , daarbij geholpen door wat toegespitste informatie over de hier voorkomende fauna. We moesten, ondanks de grote reigerachtigen die hier in prachtige varianten voorkomen, toch erg goed kijken en opletten, aangezien die beesten over het algemeen natuurlijk weer nèt aan de andere kant van de swamp nestelden, óf zich door strategische kleurkeuzes voor hun verentooi moeilijk zichtbaar hadden gemaakt. We gaan daarover een klacht indienen bij de organisatie!
Dankzij ons scherpe opmerkingsvermogen, waarbij het hielp dat we samen vier ogen hadden, vonden we toch een flink aantal geheel bijzondere vogels, zoals de kleine blauwe reiger (zie 07), de prachtige ‘Great Egret’ (foto 8) die fantastisch mooie sluierveren draagt. De ‘black crowned night heron begon al wat meer op een roerdomp te lijken, maar kwam gelukkig vlak bij ons op een boomtak zitten (foto 09). Familielid ‘Great blue heron’ (foto 10) verstopte zich wel, maar doordat ie volledig door zijn jachtactiviteiten werd geabsorbeerd, konden we hem toch zien bewegen. En Woody Woodpecker (foto 11) deed luid van zich spreken, al verstopte hij zich iedere keer na de roffel weer direct achter de boomstam. Tenslotte lukte het ook de zeldzame Roseate Spoonbill: een roze lepelaarsoort, in volle vlucht te ‘schieten’.
Flora
Behalve dat we plezier beleefden aan de verschijning van het grote gevogelte èn aan het gezang van de, niet te fotograferen, kleintjes, genoten we ook van de begroeiing aan weerszijde van onze route. Links steeds een tamelijk dichtbegroeid moerassig geheel vol cipressen, een soort palmen, en heel veel ander moois (zie foto 12); rechts dan het, vaak achter met spaansmos begroeide cipressen en naaldbomen Lake Martin (zie foto 13 & 14). Het was vaak zo mooi dat sommigen blijkbaar hun hart hier verloren hebben (zie foto 15), wat ons gelukkig niet meer kan overkomen aangezien we beiden het al te vaak kwijt geraakt waren. En er nu erg voorzichtig mee zijn.
Dood en leven
Zonder hart houdt het leven meestal snel op, wat ook geldt voor boomstammen. Maar gelukkig geldt ook daarvoor…. ‘De een zijn dood is … ‘ en ook dat levert mooi leven op: zie foto 16. Maar ach: eigenlijk was alles mooi hier: het lichtspel op het mozaïsche patroon van de diverse soorten kroos (foto 17), niet meer of minder dan de voor ons onbekende vlinder op de fraai bloeiende distels (foto 18). En zelfs een dubbelportret (foto 19) als ouder wordende mens blijkt van een zekere (laat ik bescheiden blijven) schoonheid. :wink:
Snel en langzaam leven
Naast vogels en flora leeft en beeft er van alles, als je goed oplet. Zoals wegschietende slangen en hagedissen, die slechts af en toe iets trager waren dan de oplettende fotograaf (foto 20 en 21). Daarentegen leken de alligatoren die we wat later aantroffen in het lage water niet van plan opzij te gaan, maar poseerden ze zeer gewillig (zie foto 22 & 23), net als overigens de schildpadden. Die daar overigens heel andere beweegredenen voor hadden; als dat in dit verband een toepasselijk woord is? Misschien is ‘niet-beweegredenen’ beter.
Toen we eenmaal weer terug bij de auto waren bleek een enkel reptiel inmiddels zo aan ons gehecht te zijn dat het ons om een lift vroeg (zie foto 25 & 26). Waar wij natuurlijk direct instemmend op reageerden.
Plantation Evangeline
Na een aantal uren in de ‘wildernis’ te hebben doorgebracht werd het tijd voor cultuur. En dan uiteraard: historische cultuur: we bezochten bij het oude stadje St. Martinsville een oude plantage, genaamd Evangeline (naar een verzonnen verhaal in een gedicht van Longfellow, dat in de VS langzaamaan de status van een legende kreeg. Om dat te kunnen toelichten moet ik kort iets vertellen over een bevolkingsgroep die hier dominant aanwezig was bij de ‘ontwikkeling’ van dit gebied: de Acadianen. Ik had er nog nooit van gehoord, maar die lacune in mijn kennis werd door het museumpje in het hoofdgebouw snel ingevuld. Het gaat hier om een van oorsprong uit Frankrijk afkomstige groep pioniers, die rond begin 17e eeuw naar het wat toen la nouvelle France, ook Nova Scotia en later nog New Foundland waren geëmigreerd. Na enkele generaties namen de Engelsen daar de macht over en werden deze van oorsprong Franse pioniers niet vertrouwd en gemarginaliseerd totdat er opstanden uitbraken. Als reactie daarop werden tal van Acadianen uitgemoord en de rest verjaagd. Sommigen keerden terug naar Frankrijk, waar ze echter na 100 jaar ook geen band meer mee hadden. Reden voor vele anderen (over land of over zee) naar de nieuwste Franse kolonie te trekken: Louisiana, wat zich toentertijd formeel nog van de kust hier uitstrekte tot aan de Canadese grens over een erg breed territorium. In dit gebied werden velen uiteindelijk succesvol planter/plantage-eigenaar. Natuurlijk grotendeels op kosten van de slaven.
Longfellow’s fictie
In het gedicht wordt het fictieve, maar zeer romantische verhaal verteld van de jonge (katholieke) dame Evangeline die verliefd is op Gabriel. Ze raken in de troebelen, die volgen op de verkoop van Louisiana aan de nieuwe (toen Verenigde en niet Verdeelde) Staten, van elkaar gescheiden. (Frankrijk verkocht dat enorme gebied dat nu ongeveer de helft van de Staten uit zou maken) voor een prikkie in 1802, dus nog in de tijd van de Franse Revolutie, toen er hard geld nodig was om de Franse republiek overeind te houden.) Na die machtswisseling namelijk herhaalt zich voor de Acadiaanse bevolking de geschiedenis: opnieuw dreigen ze tweederangs (Franstalig) burger te worden in een dominant Engelstalige cultuur. En raken ze deels gemarginaliseerd.
Vervolgens beschrijft het gedicht hoe Evangeline haar hele leven naar haar man zoekt. Pas aan het eind van haar leven, als ze elders in een noodhospitaal werkt, treft ze daar een oude, stervende man: Gabriel. Die in haar armen sterft. Ach en Wee.
The Old Oak Tree
Naast het kleine informatieve museumpje op deze plantage, kunnen uiteraard enkele gerestaureerde gebouwen bezocht worden (zie foto 27&29), in één waarvan we onze gebruikelijke ussie maakten (28). Maar het meest indrukwekkend op het terrein was toch wel de meer dan 400 jaar gigantische eik die daar achterin zijn jaren stond te overdenken. Een enkele tak reeds ter aarde neigend, als voorbode op een volledige terugkeer naar het onderaardse (zie foto 30, 31 & 32). Maar ook al tijdens die laatste schreden naar de eeuwigheid biedt zo’n tak voedingsbodem voor nieuw leven: tal van kleine varentjes nestelen zich op het overvloedig aanwezige mos, drogen in droge periodes uit, maar zuigen zich een dag later, na een regenbui weer vol water. En overleven zo als een soort epifyt op de sterke armen van de eik. (zie foto 33).
Als één na laatste foto maakte ik dit prentje (zie foto 34) bij een van de gerestaureerde oude knechtenwoningen (zie foto 35) op het terrein: een fraaie lentebloesem van een mij onbekende fruitboomsoort.
Change of plans
Omdat ik s ’avonds op Internet zag dat intussen in New Orleans waar we dinsdag voor 4 dagen naar toe zouden gaan net als bij jullie in Nederland alle sociale activiteiten afgezegd waren: alle cafés, restaurants, musea etc. gesloten; en we een vraag kregen van ons gereserveerde, maar veel te dure B&B of we wel kwamen, besloten we alternatieven te gaan onderzoeken. Dat duurde allemaal even, maar uiteindelijk lukte het deze avond om 1 nacht langer in ons huidige, prachtige plekje te reserveren; en een nieuw, mooier en veel goedkoper plekje in New Orleans te vinden voor 1 dag minder. Dat dit nu nog lukt, heeft alles te maken met de vele afzeggingen die het nu regent in de toerismebranche. Daar lijden we onder (zie morgen) maar we profiteren er ook van. De prijzen gaan overal flink omlaag, zagen we. En ook zonder bezoek aan musea en muziekcafés zal NO toch wel voldoende interessant zijn voor 2 dagen sightseeing. Als we maar voorzichtig doen, want dat wordt hier ook steeds meer nodig.
Dinsdag 17 maart, Rainy Day in BB
Tegenslag
Vannacht heeft het voor het eerst sinds onze aankomst in de Verdeelde Staten flink geregend. En ook vandaag was het zo goed als de hele dag bewolkt en nu klettert opnieuw de regen op het afdak van de schuur, waaronder ik deze tekst uitwerk (zie foto 36) en weer een andere reigersoort ) langs me heen door de Bayou kuiert. Een soort die lijkt op onze zilverreiger, maar het niet is: zwarte poten, (zie foto 37.
Het weer dwingt dus een dag rust af en dat is maar goed ook, want…:
Toen Christel vanochtend even op de fiets boodschappen ging doen bij de lokale supermarkt, gleed na het inpakken van de boodschappen in de bagagedragermandjes, de fiets langs haar been naar beneden met als resultaat: enkele enorme bloeduitstortingen met zwelling op het linkerbeen. Ze zal komende dagen echt wat rustig aan moeten doen, helaas! En zit vandaag de hele dag met het been omhoog. (Zie foto 38)
Ook kregen we in de ochtend bericht van het Hotel in Wakulla Springs, waar we na New Orleans naar toe zouden gaan: het Hotel gaat wegens de(Covid-19) omstandigheden tot medio april dicht. Dus zitten we met een gat in onze planning. En vrezen we dat we dit soort situaties meer gaan tegenkomen. Ik vermoed dat zo goed als alle hotels hun deuren sluiten: te veel afzeggingen: te weinig klandizie om personeel bezig te houden. Dus dan maar geheel dicht. Daar staat tegenover dat B&B-aanbieders vaak wel zullen willen verhuren, en dat zelfs voor lagere bedragen omdat ze anders geen enkele inkomsten uit hun woning hebben. We hopen daar gebruik van te kunnen maken om zo onze planning weer op orde te krijgen.
En intussen hopen we gezond (voor Christel: gezonder) te blijven en hopen hetzelfde voor jou / jullie!
-
18 Maart 2020 - 00:44
Berta:
Gerade kam Euer Reisebericht hier angerauscht. Der Anfang liest sich ja schön, aber das Ende stimmt doch nachdenklich!
Ich hoffe, Christel, dass Dein Bein nicht zu sehr verletzt ist und dass Ihr ohne Beeinträchtigung weiterreisen könnt, und dass Corona Euch keinen Strich durch die Rechnung macht.
LG
Berta -
18 Maart 2020 - 08:29
Theo:
Hoi Leo en Christel,
weer een leuk verslag, vooral door de foto's levendig. En Leo....Van Harte Proficiat! -
18 Maart 2020 - 09:27
Pien:
Hoi Leo en Christel,
Leo, gefeliciteerd met 67e verjaardag, heb een goeie dag vandaag. Ik heb mijn feestje afgeblazen, volgend jaar maar weer als het weer betere tijden zijn. Geniet van de vakantie en hopelijk kunnen jullie op tijd terugvliegen, groet Pien -
18 Maart 2020 - 10:20
Ronald:
Gefeliciteerd Leo! Beterschap Christel, doe maar even rustig aan en laat Leo buiten maar uitrazen! Onvergetelijk wordt het in ieder geval, deze reis. Hartelijke groet! -
18 Maart 2020 - 12:11
Arie En Liduine :
Heel hartelijk gefeliciteerd Leo van ons.
Memorabele verjaardag dit jaar. Een gehavende vrouw, balen Christel, hoop dat het niet te veel pijn doet en snel zal genezen, en op vakantie in crisistijd!
Erg mooi verslag met prachtige foto’s, de bomen waren ook zo bijzonder.
We hopen dat jullie de reis zonder al te veel hobbels voort kunnen zetten.
Er zijn nog geen lammetjes.
Beterschap Christel en nog n fijne tijd saampjes daar.
Lieve groet van Arie, Liduine, Jos en Zoya ;) -
18 Maart 2020 - 14:38
Lia En Ted:
Dag Leo en Christel,
Allereerst, Leo van gans harte gefeliciteerd met je 67ste verjaardag - ach, een jong en gelukkig, hartstikke gezond menneke nog. En Christel, wat jammer van je beenblessure, hopelijk kunnen jullie reis-, wandel-, fietservaringen gewoon doorgaan. De - overigens prachtige - foto's zijn na nr. 20 (nog?) niet beschikbaar, dus de gewonde Christel zit er nog niet bij... maar, mijn kennis van vogels gaat intussen met sprongen vooruit.
We wensen jullie ontzettend veel plezier met jullie verdere reis en take care!
Lia en Ted -
18 Maart 2020 - 15:15
Kees Gielen:
Proficiat, Leo. 67!
Weer met veel plezier jullie verslag gelezen en de foto's bekeken. Wat de ornithologie betreft: ik moet me hier, met veel plezier overigens, beperken tot het observeren van een paar adhd-vogeltjes op mijn terras, pimpelmeesjes, druk doende met het inrichten van een nestkastje.
Groetjes. Kees -
18 Maart 2020 - 17:47
Loes:
Van harte gefeliciteerd Leo met je verjaardag! Ik lees, bekijk met veel plezier de verslagen en de foto's. Vervelend voor je Christel dat je het nu rustiger aan moet doen. Sterkte er mee!
Hier alles natuurlijk in het teken van de Corona. Druk aan het thuiswerken, (beeldbellen met 8 man en daar tegelijkertijd een verslag van maken, is wel een uitdaging) en verder zoveel mogelijk thuis en de natuur in waar weinig mensen zijn.
Nog een fijne dag en geniet van jullie reis. Lieve groet, Loes
-
18 Maart 2020 - 18:21
Lejo:
Leo, ik sluit me aan bij de anderen, van harte gefeliciteerd.
Ga door met genieten zolang het kan, pas goed op jullie zelf
Christel van harte beterschap!!
Wij kijken uit naar jullie nieuwe belevenissen. GroeteL&M -
18 Maart 2020 - 20:24
Joseline, Noa En Ole:
Een beetje te laat door alle hectiek rond de maatregelen in de strijd tegen Corona; hartelijk gefeliciteerd met je -
18 Maart 2020 - 20:26
Joseline :
Hé, waar is de andere helft gebleven??
....verjaardag! -
18 Maart 2020 - 20:31
Joseline, Noa En Ole:
Ai Christel, ik lees net van je ongelukje. Niet leuk! Hopelijk ben je snel weer op de been!
Liefs van ons. -
19 Maart 2020 - 11:32
Ruud:
Mooi verslag en fraaie foto's. Hier in NL laat de natuur zich (ook) niet remmen door het coronavirus. Stukje bij beetje wordt het lente.
Hopelijk kunnen jullie je reis zonder al te veel belemmeringen voorzetten in de VS, naast het virus lijkt mij daar nog een ander obstakel aanwezig: mijnheer T. Loop er maar met een grote boog omheen, mocht je hem treffen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
